هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

هزار جهد بكردم كه سر عشق بپوشم
نبود برسرآتش میسرم كه نجوشم
بهوش بودم از اول كه دل بكس نسپارم
شمایل تو بدیدم، نه صبر ماند ونه هوشم
حكایتی ز دهانت بگوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایتست بگوشم
مگر تو روی بپوشی وفتنه باز نشانی
كه من قرار ندارم كه دیده از تو بپوشم
من رمیده دل آن به كه در سماع نیایم
كه گر بپای در آیم، بدر برند بدوشم
بیا بصلح من امروز در کنار من امشب
كه دیده خواب نكردست از انتظار تو دوشم
مرا بهیچ بدادی و من هنوز بر آنم
كه از وجود تو موئی بعالمی نفروشم
بزخم خورده حكایت كنم زدست جراحت
كه تندرست ملامت كند، چومن بخروشم
مرا مگوی كه سعدی، طریق عشق رها كن
سخن چه فایده گفتن، چو پند می‏ننیوشم؟
براه بادیه رفتن به از نشستن باطل
وگر مراد نیابم، بقدر وسع بكوشم.

شعر از: سعدی شیرازی

حکایتی از حضرت سعدی شیراز(1)

                          مطالعه حکایت های آموزنده فرصت مناسبی ایجاد می کند تا کمی در مورد خودمان و رفتارهایمان نکاه واقع بینانه تری داشته باشیم.بدون شک حکایت هایی که توسط شیخ اجل حضرت سعدی شیراز  نوشته شده است، اینگونه است.گرچه کمتر با این گنجینه های ارزشمند انس داریم.

            یکی ازملوک بی انصاف پارسایی را پرسید از عبادت ها کدام فاضل تر است؟گفت تو را خواب نیم روز تا در آن یک نفس خلق را نیازاری.

ظالمی را خفته دیدم نیم روز

گفتم این فتنه است خوابش برده به

وآنکه خوابش بهتر از بیداری است

آن چنان بد زندگانی مرده به.

حکایتی کوتاه اما پر مغز.باشد که درس بگیریم.

سید حسن موسوی چلک

مددکاراجتماعی